Genel olarak
maliye politikası; Kamu harcamaları, vergiler, borçlanma ve benzeri mali araçlar kullanılarak ekonominin dengeye ulaşması veya sürdürülmesi için uygulanan politikanın adıdır. Devlet maliye politikası uygulayarak tam istihdamı, büyümeyi ve doğru gelir dağılımını sağlamaya çalışır. Maliye politikası araçları aynı zamanda para politikasının fiyat istikrarını sağlama misyonuna da yardımcı olur.
Maliye politikasının dört temel alt politikası vardır: (1) vergi politikası, (2) kamu harcama politikası, (3) borçlanma politikası ve (4) diğer politikalar.
vergi politikası; Ekonominin seyrine göre vergi artışları veya indirimleri şeklinde uygulanmaktadır. Bir artış veya azalma iki şekilde olabilir: vergi oranları değiştirilebilir veya aralık değiştirilebilir. Vergi oranları veya vergi bandı artırılırsa bireylere ve firmalara daha az gelir kalır ve bu şekilde toplam talep kontrol altına alınır. Tersi yapılırsa ve vergi oranları veya vergi bandı düşürülürse, bireylerin ve firmaların elinde daha fazla harcanabilir gelir kalacağı için harcamalar ve dolayısıyla toplam talep artacaktır. Birincisi ekonomiyi sakinleştirmek için, ikincisi ise canlandırmak için kullanılabilir.
kamu harcama politikası; Artan veya azalan kamu harcamalarının ekonomi üzerindeki etkilerine dayanan bir politikadır. Kişi ve kurumların harcamalarının ve dolayısıyla toplam talebin gerilediği bir ortamda, kamu harcamaları artırılarak ekonomi canlandırılabilir. Bu durumda fazladan parası olan herkes bu parayı harcayabilir ve talebin artmasını ve üretimin canlanmasını etkileyebilir. Toplam talebin hızla arttığı bir ortamda, bunun tersi yapılarak genel giderler azaltılır ve bireylere daha az gelir bırakılarak talep azaltılır.
borçlanma politikası Artan talep nedeniyle ekonomide aşırı hareketlilik olduğu, yani ekonominin ısındığı durumlarda, kamu borçlanmasını artırarak harcanabilir geliri azaltmayı amaçlayan bir politikadır. Bunun tersi olursa ve ekonomi soğumaya başlarsa, erken borç geri ödemesi yoluyla piyasaya para girecek ve toplam talep canlanacaktır.
Bu üç ana politika aracına ek olarak, yatırımlara veya ihracata uygulanan politikalar. teşvik politikası, tarım ürünlerine uygulanır. Destek politikasıVe dış ticaret politikası Bunlar gibi birçok alt politika, maliye politikasının alt araçları veya politikaları kapsamında sayılabileceğinden, nihai olarak ya kamu harcamaları ya da vergiler tarafından şekillendirilmektedir.
Uzun yıllar tek başına kullanılan maliye politikası, daha sonra para politikası ile birlikte uygulanmaya başlanmış ve yerini büyük ölçüde son 30 yılın para politikasına bırakmış görünmektedir. Çünkü para politikası, maliye politikası gibi kitlelerin kolayca anlayabileceği bir politika değildir. Zorunlu karşılıkların artırılması ile vergi oranlarının yükseltilmesi arasında büyük bir fark vardır. Birinciyi anlayanların sayısı, ikinciyi anlayanların yüzde birinden azdır. Böylece ekonomideki sıkılaşma kamuoyundan kolayca gizlenebilir.
Türkiye’de maliye politikası
Türkiye’nin maliye politikası tutarsız ve sürekli değişen bir yapıda uygulanmaktadır. Kimi zaman istihdamı artırmak, kimi zaman azaltmak ama çoğunlukla büyümeyi belli bir seviyede tutmak için düzenlemeler yapılmış ve tedbirler alınmıştır. Alınan önlemler çoğu zaman para politikasına aykırı olmuş, bazen her iki politika da enflasyonu önlemeyi amaçlasa da tam tersi uygulamalarla enflasyonu körüklemiştir.
orijinal makale
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın